Tot slot?

De laatste dagen van ons avontuur breken aan. Ver weg van huis maar via de social media toch ook weer erg dichtbij. Al moeten we nog niet denken aan de lange lange vliegreis terug. Maar ja, de boot is ook geen optie. Nu al terugkijkend op deze afgelopen weken kunnen we zeggen dat we veel, heel veel gedaan en gezien hebben. We hebben veel indrukken opgedaan en veel mensen gesproken. We hebben het land doorgereisd en enorm genoten van de schoonheid en schepping van dit land. Tjonge jonge wat is dit land fantastisch mooi. En wie het daar niet mee eens is kan alleen maar blind zijn, en dan nog……..

Afgelopen zondag hebben we in Twizel de kerk nog bezocht. Een mooi kerkje waar ’s morgens een Protestantse dienst werd gehouden en ’s middag een Rooms Katholieke dienst. Geweldig om mee te maken. De kerk was ook echt ingericht als Protestants/Rooms. De bekende dingen die je in een protestantse kerk ziet maar ook in de Roomse kerk. Mooi dat dit kan en dat dit tot uiting komt in 1 kerkgebouw. Dus het uitgangspunt: “Wat bindt ons” en niet “waarin verschillen we”. We voelden ons in ieder geval erg thuis in deze kleine kerkelijke gemeenschap.

We hebben de afgelopen week toch nog weer flink wat gereisd en zijn vanuit Twizel naar Dunedin gegaan. Dit is een redelijk grote stad (125.000 inwoners) aan de oostkust van het Zuider eiland. Het ligt prachtig in de heuvels aan de oceaan. En heuvelachtig is het. Er lopen enorme steile straten door de stad. San Francisco is er niets bij. Ook kent de stad een aantal mooie oude gebouwen waaronder een prachtig stationsgebouw. Naar onze mening het mooiste gebouw dat we gezien hebben hier in Nieuw Zeeland. Ook heeft Dunedin een “oude” kathedraal , St. Pauls Cathedral. Oud is in Nieuw-Zeeland 100 jaar. Dat is ook wel te zien. Het heeft het uiterlijk van een oud gebouw maar je kunt zien dat het nog geen eeuwen oud is. Dat zie je alleen in Europa. Verder is de omgeving van Dunedin prachtig en ademt de stad wel rust en ontspanning uit. Het heeft een mooi centrum en ligt dicht bij de oceaan. Best een mooie combinatie als je hier woont. Verder staat in de buurt van Dunedin het enige kasteel dat Nieuw Zeeland heeft. Dit is ooit gebouwd door een Schot en heeft duidelijk de invloeden van een Schots/Engels uiterlijk. Als je door het gebied van het kasteel rijdt waan je je ook in Schotland (niet dat we er ooit geweest zijn maar zo moet het er wel uitzien).

Na Dunedin zijn we weer naar de andere zijde van het Zuider eiland gereden. Circa 290 kilometer richting het westen naar Te Anau. Bijna iedere keer weer zijn de routes die je rijdt adembenemend mooi, vooral als het mooi weer is. Te Anau is een prachtig plaatsje aan een meer en vormt het uitgangspunt voor vele reizigers en toeristen naar één van de mooiste plekken van Nieuw Zeeland: De Milford Sound. Ook wel het achtste wereldwonder genoemd. Nou, daar zullen ongetwijfeld ook de meningen wel weer over verdeeld zijn, maar wat ons betreft kan dat kloppen. Wat is het daar fantastisch. De foto’s spreken voor zich maar zoals ik al eerder heb gezegd kun je een dergelijke schoonheid niet op foto’s vastleggen. Dit moet je gezien en ervaren hebben. Vanuit Te Anau loopt één (doodlopende) weg van 120 kilometer lang. Aan het eind kom je bij Milford Sound waar vele mensen naartoe gaan. De weg er naartoe is al spectaculair en volop genieten. Eenmaal aangekomen bij de Sound is het een must om een boottocht te maken op de Sound (fjord). Wij hadden een boot geboekt om 09:00 uur ’s morgens. Maar ja, eerst nog 120 kilometer rijden. En dat gaat niet via een snelweg. Nee, het advies was om in ieder geval 2 uur reistijd uit te trekken voor deze rit. Dus dat betekende vroeg opstaan. 06:15 uur ging de wekker en om 06:30 uur zaten we in de auto. Waarom dan zo vroeg? Nou, dan zijn de kaartjes voor de boot niet zo duur, Nederlanders die we zijn. En, oh ja, ook niet onbelangrijk, dan is het nog lekker rustig en zijn de bussen met al die toeristen er nog niet. Die komen pas rond de middag en dan zijn wij alweer terug met de boot. Alle reden dus om op tijd te gaan. Terwijl we dichter bij onze eindbestemming aankwamen en we steeds verder omhoog moesten, want je moet een flinke berg over en door een lange tunnel, werd het steeds mistiger. Op een gegeven moment zagen we bijna niets meer en zakte de moed in onze schoenen. Als het zo doorging zouden we niets, behalve mist zien. Maar na de tunnel ging de weg weer flink omlaag wat logisch was want we moesten weer tot op zeeniveau komen. Terwijl we lager en lager kwamen loste de mist op en begon warempel de zon te schijnen. En eenmaal aangekomen bij de Sound scheen de zon en was de lucht deels blauw. Rondom de indrukwekkende bergen hingen wolken wat weer een plaatje op zich was. Wat een geluk of wat een zegen? Tijdens de indrukwekkende boottocht met slecht 40 mensen aan boord (er konden er 200 op) hebben we volop genoten. Beschrijven kan ik het niet, dat moet je ervaren. De foto’s laten zien hoe het eruit ziet maar er zelf zijn is vele malen indrukwekkender. Het was een heerlijke dag en nadat we in de omgeving nog veel meer mooie dingen daar gezien hadden, waaronder spectaculaire watervallen, gingen we moe maar voldaan weer terug naar Te Anau.

De laatste dagen gebruiken we nog om te genieten en ons voor te bereiden op de terugreis. Voldoende bagage (niet alleen letterlijk) nemen we mee terug naar huis. Voldoende om over na te denken, na te genieten en om over door te spreken. Na ruim 5 weken vind ik het ook mooi geweest. Het is ook goed om weer naar huis te gaan. Het verlangen om weer naar Annemarie, Marjell, Ruth en Esther te gaan is groot. De tijd dat we hier waren was fantastisch en heeft ons veel gebracht. Maar thuis ben ik wel gaan missen en daarom is het nu ook goed om huiswaarts te gaan. Nog 2 dagen in Wanaka en daarna naar Queenstown vanwaar we terugvliegen richting Nederland.

Voorlopig zal dit wel even de laatste blog zijn. Er komt nu een tijd van bezinnen en keuzes maken. Zodra daar wat over te melden valt zullen we deze blog aanvullen. Iedereen bedankt voor het volgen van ons op onze reis en voor de reacties en opmerkingen die jullie maakten. Ook bedankt aan diegenen die aan Annemarie en de meiden thuis hebben gedacht. Dat is heel lief en wordt zeer gewaardeerd. Tot een volgende keer……

-Martin